14 maja 2010

Klient – nasz pan

Ciekawa historia przytrafiła nam się ostatnio w Empiku. Są jednak na świecie rzeczy, o których się nikomu nie śniło.

Narzeczona, przeglądając oferty na empik.com zauważyła, że pewne produkty (nie wymieniam nazwy, bo nie jest to istotne – a owe produkty nabyliśmy jako prezent na przyszłość), składające się na dość zacną kolekcję, są w dużej przecenie. Okazja może się już nie powtórzyć, więc decyzja zapadła w kilka sekund – kupujemy całość, od ręki.

Minęło nieco czasu i Narzeczona otrzymała maila od empik.com – niestety, zamówienie nie może być zrealizowane, ponieważ nie możemy skompletować kilku elementów. Czy w takim razie należy anulować całe zamówienie, czy też tylko tę jego część, która nie może być zrealizowana? Z ciężkim sercem wybraliśmy opcję numer dwa. Ale wrodzona ciekawość Narzeczonej kazała jej sprawdzić, czy owe niedostępne produkty faktycznie nie są ujęte w ofercie sklepu.

Niespodzianka – każdy z nich jest nie tylko dostępny, ale i dostarczany praktycznie od ręki.

Chytry plan w głowie mojej Narzeczonej był następujący – produkty anulowane w jej zamówieniu zamówię ja, na moje konto empik.com – i zobaczymy co się stanie.

Po kilku dniach otrzymałem maila – moje zamówienie zostało zrealizowane i czeka do odbioru w sopockim Empiku. Zamówienie Narzeczonej jeszcze przez kilka dni nie mogło dotrzeć do salonu w gdańskiej Alfie…

Błąd matriksa?

Co by jednak nie mówić – Empik dobrym sklepem jest (nawet, jeśli ustawia w dziale dziecięcym Kamasutrę dla najmłodszych i rysunkową wersję “Boga urojonego”). A salon w Sopocie jest zupełnie wyjątkowy – zawsze odbierając tam zamówienie czuję się wyjątkowo (bardziej wyjątkowo niż w innych trójmiejskich salonach). Otóż ZAWSZE, gdy odbieram zamówienie internetowe w punkcie informacyjnym, przemiła pani (bądź – co rzadsze – pan) z uśmiechem zanosi moją paczuszkę do kasy. Gdy raz odruchowo wyciągnąłem rękę po zamówione książki, usłyszałem “proszę się nie przejmować, ja zaniosę zamówienie do kasy”. Wszystko z uśmiechem. Paczuszka leżała sobie potem koło kasy, a ja mogłem spokojnie buszować między regałami.

Bardzo miłe wrażenie.

W chwili, gdy piszę te słowa, siedzę w pociągu relacji Gdańsk – Warszawa. Jak to zwykle w pociągach InterCity (popularnie zwanymi “ickami”) bywa – przewoźnik oferuje drobny poczęstunek, ciastko z herbatą, dla każdego podróżnego. Dziś traktuję to jako standard – jednak pamiętam jak miło mi było, gdy spotkało mnie to po raz pierwszy (a było to w czasach gdy zamiast małego pierniczka oferowano kanapkę…). Dziś jednak znowu zostałem bardzo mile zaskoczony. Pani z wagonu restauracyjnego, która zwykle roznosi owe poczęstunki na wózku barowym, po każdej stacji przechodziła wzdłuż wagonu, dostrzegała osoby, które dopiero wsiadły i zbierała od nich zamówienia. A potem, gdy pociąg ruszył, donosiła owe zamówienia. Dodatkowo dowiedziałem się, że można zamówić posiłek w wagonie restauracyjnym (dawny “Wars”) z opcją doniesienia do przedziału.

Nie wiem, od jak dawna takie porządki są w “ickach”, ale zrobiło to na mnie niesamowicie pozytywne wrażenie.

Ale to nie wszystko. Pani, która roznosiła posiłki, była osobą niesamowicie pogodną, uśmiechniętą. Do każdego odnosiła się z życzliwością. Wręcz tryskała radością – aż podróżujący ze mną Niemcy dziwili się, że owa pani potrafi tak radośnie podawać kawę i zbierać puste kubki.

Wiem, że na tzw. “Zachodzie” to zapewne standard, ale dla mnie to zawsze jest (i pewnie jeszcze długo będzie) miłe zaskoczenie – że można do swojej pracy (zwłaszcza dość monotonnej, jak sądzę) podchodzić z taką radością, jak pani z wagonu restauracyjnego i z takim oddaniem dla klienta, jak pani z sopockiego Empiku. Oby więcej takich pracowników, a wszystkim nam będzie żyło się ciut lżej.

6 komentarzy:

  1. mnie ostatnio empik.com zaskoczył, że ma dwie te same rzeczy w różnych cenach. jeden film w cenie normalnej, drugi w wersji hot.
    przy czym oba się niczym od siebie nie różnią.

    magią jest to, że empik.com i salony to jakby dwie zupełnie inne rzeczy.
    czasem na stronie nie ma- a w salonie jest.

    a mnie obsługa empikowa zachwyciła, jak zaczęli się do klientów zwracać po imieniu.
    w sensie: panie cichy, pani szpieg.
    to taką od razu inną atmosferę wprowadziło...

    a co do pani z warsu- naprawdę można.
    ja mam koło siebie pocztę- na której pracuje pani, której się ewidentnie chce,
    i totalnie zawsze jest miła i uprzejma.

    OdpowiedzUsuń
  2. nie wiem co empik.. doslownie nie mam pojecia bo nieznam.. ale co do ICE i obslug... hmm kiedys w lot to bylo wszystko tak "Sztywne" wedlog procedury i to samo sobie jest W ICE ;) No zmienia sie a tutaj na zachodzie no niestety niekiedy trzeba warknac i do "normalnosci" przywrocic..
    Ale nie jestesmy wszyscy tylko czlowiekami i mamy takie i takie dni???
    Mysle ze nie powinno to tak byc bo gdzies to tak zapisane ze tak sie mamy zachowywac... wrecz poprostu po ludzku ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. zdjęcia wysłane internetem do empiku w Gdyni przy Świętojańskiej robione są na miejscu, odbiór dzis lub nastepnego dnia, zdjęcia wysłane do empiku w Klifie w gdyni robione są przez Warszawę, czas odbioru 14 dni...

    OdpowiedzUsuń
  4. @Vero: no i własnie te różnice czasem mnie dobijają, bo na stronie jest znacznie taniej, chciałbym zamówić coś, co widzę w salonie, a na stronce nie ma...

    Do mnie to zwracanie się po imieniu nie przemówiło, zawsze miałem ochotę odpowiedzieć na to "dziękuję, panie Bartoszu" czymś w stylu "nie ma za co, pani X". Zresztą czy ja kiedyś o tym nie wspominałem?

    OdpowiedzUsuń
  5. @Beata: no to jakaś magia...ale po co wysyłać do Klifu? Toć to sam lans i nic ponadto...:)

    OdpowiedzUsuń
  6. @Diesel: witaj, dawno Cię tu nie było:) Empik to taka duża sieć salonów z prasą, książkami, muzyką, grami itp. Pełna kultura:)

    Co do czasem gorszych dni - ja też w pracy miewam gorsze momenty, zwłaszcza w poprzedniej tak miałem, ale nigdy nie pozwoliłem sobie na choć cień nieżyczliwego podejścia do klienta. Choć nie zawsze potrafiłem być taki promiennie radosny jak pani z Warsu.

    OdpowiedzUsuń